Strona główna

Eucharystia


 

WPROWADZENIE TEOLOGICZNE

 

Kościół żyje dzięki Eucharystii [Ecclesia de Eucharistia vivit]. Ta prawda wyraża nie tylko codzienne doświadczenie wiary, ale zawiera w sobie istotę tajemnicy Kościoła.

Sobór Watykański II określił, że Ofiara eucharystyczna jest « źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego ».1 « W Najświętszej Eucharystii zawiera się bowiem całe dobro duchowe Kościoła, to znaczy sam Chrystus, nasza Pascha i Chleb żywy, który przez swoje ożywione przez Ducha Świętego i ożywiające Ciało daje życie ludziom ».2 Dlatego też Kościół nieustannie zwraca swe spojrzenie ku swojemu Panu, obecnemu w Sakramencie Ołtarza, w którym objawia On w pełni ogrom swej miłości.

Kościół rodzi się z tajemnicy paschalnej. Właśnie dlatego Eucharystia, która w najwyższym stopniu jest sakramentem tajemnicy paschalnej, stanowi centrum życia eklezjalnego. Dostrzegamy to już w pierwszych relacjach o życiu Kościoła, jakie znajdujemy w Dziejach Apostolskich: « Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach » (2, 42). « Łamanie chleba » oznacza właśnie Eucharystię. Po dwóch tysiącach lat nadal urzeczywistniamy ten pierwotny obraz Kościoła. Gdy to czynimy podczas sprawowania Eucharystii, mamy przed oczyma duszy misterium paschalne: to, co wydarzyło się w wieczór Wielkiego Czwartku, podczas Ostatniej Wieczerzy i po niej. Ustanowienie Eucharystii uprzedzało bowiem wsposób sakramentalny wydarzenia, które wkrótce miały nastąpić, począwszy od konania w Getsemani. Widzimy znów Pana Jezusa, który wychodzi zWieczernika, schodzi z uczniami w dół, ażeby przekroczyć potok Cedron i wejść do Ogrodu Oliwnego. W Ogrodzie tym do dnia dzisiejszego zachowały się niektóre bardzo stare drzewa oliwne. Może były nawet świadkami tego, co dokonało się w ich cieniu owego wieczoru, gdy Chrystus na modlitwie doświadczał śmiertelnej trwogi, « a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię » (por. Łk 22, 44). Rozpoczynało się przelewanie krwi – tej samej Krwi, którą nieco wcześniej ofiarował Kościołowi jako napój zbawienia w sakramencie Eucharystii; ostatecznie zostanie wylana na Golgocie i stanie się narzędziem naszego Odkupienia: « Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, [...] nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego iosiągnął wieczne odkupienie » (Hbr 9, 11-12). 
« Mysterium fidei! – Tajemnica wiary! ». Kiedy kapłan wypowiada lub śpiewa te słowa, obecni odpowiadają: « Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale ». 

W tych lub podobnych słowach Kościół, wskazując na Chrystusa w tajemnicy Jego męki, objawia także swoją własną tajemnicę: Ecclesia de Eucharistia. Jeśli w dniu Pięćdziesiątnicy przez dar Ducha Świętego Kościół rodzi się i wychodzi na drogi świata, to momentem decydującym dla jego tworzenia się jest z pewnością ustanowienie Eucharystii w Wieczerniku. Fundamentem i źródłem Kościoła jest całe Triduum paschale, ale niejako zawiera się ono, jest uprzedzone i « skoncentrowane » na zawsze w darze Eucharystii. W tym darze Jezus Chrystus przekazał Kościołowi nieustanne uobecnianie tajemnicy paschalnej. W nim ustanowił tajemniczą « równoczesność » między tamtym Triduum i wszystkimi mijającymi wiekami.

Ecclesia de Eucharistia
Ioannes Paulus PP. II
/fragmenty/


Eucharystia dopełnia zapoczątkowane dzieło Nowego Przymierza człowieka z Bogiem i włączenia go we wspólnotę Kościoła. Dwa pierwsze sakramenty inicjacji osiągają w niej właściwe im eklezjalne ukierunkowanie i przeznaczenie. Wprowadzenie neofity "na zebranie braci", jak mówi św. Justyn (Apologia I, 65), oznacza jego promocję i zobowiązanie do aktywnego i pełnego udziału w eucharystycznym zgromadzeniu wiernych (synaxis) rozumianym jako widzialny znak Kościoła powszechnego i partykularnego (por. KKK 1329). Dlatego Eucharystia jest uwieńczeniem procesu wtajemniczenia chrześcijańskiego w porządku sakramentalnym. Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana (KKK 1322).


KODEKS PRAWA KANONICZNEGO O EUCHARYSTII

/wybrane fragmenty/


Najświętsza Eucharystia

Kan. 897 - Najbardziej czcigodnym sakramentem jest Najświętsza Eucharystia, w której sam Chrystus Pan jest obecny, ofiaruje się oraz jest spożywany i dzięki której Kościół ustawicznie żyje i wzrasta. Ofiara eucharystyczna, pamiątka śmierci i zmartwychwstania Pana, w której uwiecznia się Ofiara Krzyża, jest szczytem i źródłem całego kultu oraz życia chrześcijańskiego; oznacza ona i sprawia jedność Ludu Bożego, przez nią buduje się Ciało Chrystusa. Pozostałe bowiem sakramenty i wszystkie kościelne dzieła apostolatu mają związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane.

Kan. 898 - Wierni powinni z największym szacunkiem odnosić się do Najświętszej Eucharystii, biorąc czynny udział w sprawowaniu najczcigodniejszej Ofiary, z największą pobożnością i często przyjmując ten sakrament i adorując Go z najwyższą czcią. Duszpasterze wyjaśniając naukę o tym sakramencie powinni starannie pouczać wiernych o tym obowiązku.

 

Sprawowanie Eucharystii

 

Kan. 899 - § 1. Sprawowanie Eucharystii jest czynnością samego Chrystusa i Kościoła, w której Chrystus Pan, przez posługę kapłana, siebie samego, obecnego substancjalnie pod postaciami chleba i wina, składa w ofierze Bogu Ojcu, a wiernym - złączonym z Nim w Jego ofierze - daje się jako duchowy pokarm.
§ 2. W zgromadzeniu eucharystycznym Lud Boży gromadzi się w jedno, pod przewodnictwem biskupa lub pozostającego pod jego władzą prezbitera, działających w osobie Chrystusa, oraz wszyscy obecni wierni, czy to duchowni, czy świeccy łączą się w uczestnictwie, każdy we własny sposób, odpowiednio do święceń i zadań liturgicznych.

 

Szafarz Najświętszej Eucharystii

 

Kan. 900 - § 1. Szafarzem, który może sprawować w osobie Chrystusa sakrament Eucharystii, jest tylko kapłan ważnie wyświęcony.

 

Uczestnictwo w Najświętszej Eucharystii

 

Kan. 913 - § 1. Dzieci wtedy można dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by stosownie do swojej możliwości rozumiały tajemnicę Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością przyjąć Ciało Chrystusa.
§ 2. Jednakże dzieciom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci wolno udzielić Najświętszej Eucharystii, gdy potrafią odróżnić Ciało Chrystusa od zwykłego chleba i mogą z szacunkiem przyjąć Komunię świętą.
Kan. 914 - Jest przede wszystkim obowiązkiem rodziców oraz tych, którzy ich zastępują, jak również proboszcza troszczyć się, ażeby dzieci, po dojściu do używania rozumu, zostały odpowiednio przygotowane i jak najszybciej posiliły się tym Bożym pokarmem, po uprzedniej sakramentalnej spowiedzi. Do proboszcza należy również czuwać nad tym, by do Stołu Pańskiego nie dopuszczać dzieci, które nie osiągnęły używania rozumu albo jego zdaniem nie są wystarczająco przygotowane.
Kan. 917 - Kto przyjął już Najświętszą Eucharystię, może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczy, z zachowaniem przepisu kan. 921, § 2.
§ 1. Przystępujący do Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa.
§ 3. Osoby w podeszłym wieku lub złożone jakąś chorobą, jak również ci, którzy się nimi opiekują, mogą przyjąć Najświętszą Eucharystię, chociażby coś spożyli w ciągu godziny poprzedzającej.
Kan. 920 - § 1. Każdy wierny po przyjęciu Najświętszej Eucharystii po raz pierwszy ma obowiązek przyjmować ją przynajmniej raz w roku.
§ 2. Ten nakaz powinien być wypełniony w okresie wielkanocnym, chyba że dla słusznej przyczyny wypełnia się go w innym czasie w ciągu roku.
Kan. 921 - § 1. Wierni znajdujący się z jakiejkolwiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci, powinni być umocnieni Komunią świętą na sposób Wiatyku.
§ 2. Chociażby tego dnia przyjęli już Komunię świętą, to jednak bardzo się zaleca, aby - znalazłszy się w niebezpieczeństwie śmierci - otrzymali ponownie Komunię świętą.
Kan. 922 - Udzielenia Wiatyku chorym nie należy zbytnio odkładać. Duszpasterze powinni pilnie czuwać nad tym, by chorzy byli posilani wtedy, gdy są jeszcze w pełni świadomi.

 

Obrzędy i ceremonie sprawowania Eucharystii


Kan. 924 - § 1. Najświętsza Ofiara eucharystyczna powinna być sprawowana z chleba i wina, do którego należy dodać trochę wody.
§ 2. Chleb winien być czysto pszenny i świeżo upieczony, aby nie było żadnego niebezpieczeństwa zepsucia.
§ 3. Wino powinno być naturalne z owocu winnego i nie zepsute.

Przechowywanie i kult Najświętszej Eucharystii


Kan. 937 - Jeśli nie stoi na przeszkodzie poważna racja, kościół, w którym jest przechowywana Najświętsza Eucharystia, powinien być otwarty dla wiernych przynajmniej przez kilka godzin dziennie, aby mogli się modlić przed Najświętszym Sakramentem.
Kan. 941 - § 1. W kościołach lub kaplicach, które mają zezwolenie na przechowywanie Najświętszej Eucharystii, można dokonywać jej wystawienia w puszce lub monstrancji, z zachowaniem norm przepisanych w księgach liturgicznych.

Ofiary Mszalne


Kan. 945 - § 1. Zgodnie z uznanym zwyczajem Kościoła, każdy kapłan celebrujący lub koncelebrujący Mszę św. może przyjąć ofiarę złożoną, aby odprawił Mszę św. w określonej intencji.


LITURGIA EUCHARYSTII

Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 1346 w zwięzły sposób przedstawia strukturę Liturgii Eucharystycznej. Jej pierwszą, podstawową częścią jest liturgia słowa, która zawiera: czytania biblijne - jedno lub dwa, śpiew między tymi lekcjami, Ewangelię, wyznanie wiary i modlitwę powszechną. Natomiast drugą właściwą częścią jest liturgia eucharystyczna (ofiary). Składa się ona z: przygotowania darów ofiarnych, modlitwy eucharystycznej i obrzędów komunii św.
Zanim jednak rozpocznie się liturgia słowa mają miejsce tak zwane obrzędy wstępne, czyli: wejście z towarzyszącym śpiewem, pozdrowienie wiernych z dowolnym słowem wprowadzającym kapłana, akt pokuty, hymn "Chwała na wysokości Bogu" oraz modlitwa zwana kolektą, bądź też oracją.
Cała liturgia Mszy Świętej kończy się pozdrowieniem wiernych i błogosławieństwem, czyli rozesłaniem. 


Obrzędy Mszy Świętej


KULT NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII


INSTRUKCJA
ŚWIĘTEJ KONGREGACJI OBRZĘDÓW "EUCHARISTICUM MYSTERIUM"
Z 25 MAJA 1967 R.
O KULCIE TAJEMNICY EUCHARYSTYCZNEJ
/wybrane fragmenty/

Zasadniczym i pierwotnym celem przechowywania w kościele świętych Postaci poza Mszą św. jest udzielanie Wiatyku; drugorzędnym zaś celem jest rozdawanie Komunii św. poza Mszą św. i adoracja Pana naszego Jezusa Chrystusa ukrywającego się pod tymi Postaciami".

Przebywając przy Chrystusie Panu, wierni zażywają najgłębszej Jego poufałości i wylewają przed Nim swe serce za siebie i wszystkich swoich, modlą się o pokój i zbawienie świata. Oddając w ofierze z Chrystusem cale swe życie Ojcu w Duchu Świętym, czerpią z tego przedziwnego obcowania wzrost w wierze, nadziei i miłoś

Najświętszą Eucharystię należy przechowywać w tabernakulum trwałym i nienaruszalnym, umieszczonym na środku ołtarza wielkiego lub bocznego, ale naprawdę okazałego, albo wedle prawomocnych zwyczajów i w poszczególnych wypadkach zatwierdzonych przez miejscowego Ordynariusza również w innej części kościoła rzeczywiście dostojnej i należycie ozdobionej.

Wedle przyjętego zwyczaju winna przy tabernakulum płonąć wiecznie lampka jako znak czci składanej Panu.

Chrześcijański lud składa publicznie świadectwo swej wiary i pobożności względem tego Sakramentu na procesjach, w czasie których obnosi się Eucharystię po drogach w Uroczystym obrzędzie wśród śpiewu, szczególnie w Święto Bożego Ciała.

Wystawienie Najświętszej Eucharystii czy to w puszce czy w monstrancji pociąga myśl wiernych ku uświadomieniu sobie w niej przedziwnej obecności Chrystusa i zachęca do zespolenia z Nim serca. Dlatego znakomicie potęguje należny Mu kult w duchu i prawdzie.

Na przeciąg trwania wystawienia trzeba wszystko wyciszyć, by wierni zatopieni w modlitwie, obcowali z Chrystusem Panem.
Dla podsycenia wewnętrznej modlitwy dopuszczalne są czytania Pisma św. z homilią lub krótkie egzorty, które by wprowadzały w lepszą ocenę tajemnicy eucharystycznej. Przystoi też, żeby wierni odpowiadali śpiewem na słowo Boże. Wypada, by w odpowiednich momentach panowała święta cisza.
Na końcu wystawienia udziela się błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.


Papież Paweł VI podczas audiencji udzielonej dnia 13 kwietnia 1967 r. J. E. Arkadiuszowi Kard. Larraona, Prefektowi tejże Świętej Kongregacji, zatwierdził niniejszą Instrukcję i powagą swą umocnił oraz nakazał ogłosić, postanawiając równocześnie, by nabrała mocy poczynając od dnia 15 sierpnia 1967 r., święta Wniebowzięcia Najśw. Maryi Panny.

 

 

I Komunia Święta

 

Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa. Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament w Wielki Czwartek podczas Ostatniej Wieczerzy. Msza święta to Ofiara i Uczta Nowego Testamentu, w której Pan Jezus pod postaciami chleba i wina ofiaruje się za nas swojemu Ojcu i daje nam do spożycia swoje Ciało i Krew. W pełni uczestniczymy w Eucharystii poprzez wsłuchanie się w Słowo Boże, modlitwę, śpiew i przyjęcie Chrystusa Eucharystycznego.

Bezpośrednie przygotowanie do I Komunii świętej rozpoczyna się we wrześniu. Dzieci uczestniczą we Mszy świętej o godzinie 10.30 w czasie której, kierowane jest specjalne słowo do nich, a po zakończeniu liturgii przekazywane są bieżące informacje.

W naszej parafii jest trzy letnie przygotowanie do I Komunii św.
Dzieci obowiązuje:

Kl. 0  - Niedzielna Msza św. i pacierz

Kl. I – Niedzielna Msza św. pacierz i mała część katechizmu

Kl. II - bezpośredni etap przygotowania – Msza św. mały katechizm

Do I Komunii świętej w etapie bezpośrednim mogą przygotowywać się dzieci II klasy szkoły podstawowej, ochrzczone (wymagane jest świadectwo chrztu), które uczęszczają na lekcje religii w szkole.Rodzice dziecka w odpowiednim czasie składają „Deklarację Rodziców Dziecka Pierwszokomunijnego” podpisaną przez siebie na ręce proboszcza.

 Dzieci przystępują do I komunii świętej w jednakowych strojach .

Uroczystość udzielenia I  Komunii św. odbywa się zawsze w trzecią niedzielę maja o godz. 10. 30.
Do pierwszej spowiedzi (sakr. pokuty i pojednania) dzieci, wraz z rodzicami przystępują w sobotę poprzedzającą uroczystość.

 Dzieci mają obowiązek zdać do końca marca (w roku bezpośredniego przygotowania) poszczególne elementy katechizmu podstawowego. Zdawanie katechizmu rozłożony jest na poszczególne miesiące.

 

 

 

Gdy zbliża się Pierwsza Komunia Święta mojego dziecka - Refleksje rodziców

Rozmawiając  ze znajomymi, którzy podobnie jak my przeżyli już  uroczystość Pierwszej Komunii Świętej swoich dzieci, doszliśmy do wniosku, że warto podzielić się naszymi doświadczeniami
i refleksjami z tymi, którzy do tej uroczystości się przygotowują. Zwłaszcza, że nasza rola, rola rodziców, jest ogromna i nikt nas nie zastąpi.

Ktoś na mnie czeka

Dzieci często nudzą się w kościele, trudno im „wytrzymać” w czasie Mszy św. To jest zrozumiałe, że nie potrafią skoncentrować się przez dłuższy czas. Warto więc wybrać taką Mszę św., która jest przewidziana dla dzieci. Zawsze ostrzegał nas ks. Stanisław Orzechowski: „Jeśli chcecie wychować dzieci na ateistów, to zabierajcie je na długie i nudne nabożeństwa!”.

Ważne jest też  przygotowanie i nastawienie dziecka. Trzeba pomóc mu w nawiązaniu bliższej więzi z Panem Bogiem, rozbudzić tęsknotę za Chrystusem. Wtedy liturgia nabiera dla dzieci znaczenia: Idę do kościoła, ponieważ tam Ktoś na mnie czeka; Ktoś, kto mnie kocha, tęskni za mną i zaprasza do Swego Domu. Dobrze jest też, poza liturgią, zachodzić z dzieckiem na chwilę do kościoła,
by odwiedzić Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

Jesteśmy świadkami cudu

Dzieci potrafią  się dziwić i zachwycać. Mają też naturalne poczucie sacrum. Warto więc im wyjaśnić, że w czasie Mszy św. są świadkami wielkiego cudu. Pod postacią chleba staje się obecny Chrystus, ten sam, który chodził po Palestynie, nauczał, czynił cuda, błogosławił dzieci. Możemy być tak blisko Niego, jak Maryja i św. Józef w Nazarecie, jak Apostołowie. Spróbujmy razem
z naszymi dziećmi zachwycić się cudem Eucharystii, tajemnicą Miłości Boga do nas.

Listy do Pana Jezusa

W nawiązaniu przyjaźni z Panem Jezusem bardzo ważna jest osobista modlitwa dziecka. Może być ona bardzo prosta i spontaniczna. Nasza córka na przykład lubi modlić się, śpiewając Panu Bogu piosenki. Można też założyć specjalny zeszyt i zachęcić dziecko, by, czekając na Pierwszą Komunię, pisało listy do Pana Jezusa. Listy mogą być bardzo krótkie. Zwykle dzieci lubią też ozdabiać je rysunkami. Takie listy oczywiście mogą pisać także pozostali członkowie rodziny, to później wspaniała pamiątka.

Pierwsza Spowiedź

Rachunek sumienia: Niektóre dzieci potrzebują  pomocy przy rachunku sumienia, inne nie. Trzeba to wyczuć i być do dyspozycji, jeśli jest taka potrzeba. Jedno z naszych dzieci poprosiło o pomoc. Ja czytałam pytania z „Rachunku sumienia dla dzieci”, a ono notowało sobie na kartce grzechy. Drugie dziecko, gdy robiło rachunek sumienia, zamknęło się samo w pokoju i nie życzyło sobie żadnej pomocy.

Trzeba uszanować wrażliwość sumienia dziecka. Nie śmiejmy się z grzechów dzieci, nawet jeżeli jest to, np. „zanurzałem kota w wodzie”. Czasem też dzieci nie są pewne, czy coś jest grzechem, czy nie i proszą rodziców o pomoc w rozstrzygnięciu wątpliwości. Nasze dzieci zapisywały grzechy na kartce i potem, po spowiedzi, owe kartki zostały uroczyście spalone. Pięknym zwyczajem jest rodzinny wieczór pokutny, celebrowany w przeddzień Pierwszej Spowiedzi. Jego ważnym elementem jest wzajemne przeproszenie i przebaczenie. Przed spowiedzią dzieci są bardzo przejęte
i zdenerwowane. Trzeba więc przypomnieć, co jest najważniejsze, że jest to cud Bożego Miłosierdzia i Pan Jezus czeka na nie z radością, by im przebaczyć wszystkie grzechy.

Po spowiedzi trzeba czasem pomóc dzieciom w odmówieniu pokuty i przypomnieć o zadośćuczynieniu; może na przykład trzeba komuś coś oddać. Ten warunek spowiedzi lubi umykać, nie tylko zresztą dzieciom. Potem pojawia się pytanie, jak często należy się spowiadać. Warto rozpocząć praktykę „zbierania” pierwszych piątków miesiąca, by wejść w rytm comiesięcznej spowiedzi.
A zbierać można bez końca! Nasze dzieci, gdy już uzbierały „swoje” dziewięć piątków, potem kontynuowały je w intencji niewierzących kolegów i koleżanek.

Prezenty

Bardzo nam zależało, by nie ulec presji i by prezenty miały charakter religijny, związany z tą uroczystością. Trzeba dzieci do tego wcześniej przygotować, rozmawiać z nimi, by nie czuły się pokrzywdzone, gdy potem w szkole odbywa się „giełda” prezentów. Choć nasze doświadczenie pokazuje, że dzieci czasem lepiej rozumieją istotę tej uroczystości, niż mogłoby się to wydawać dorosłym.

Gdy syn szedł  do Pierwszej Komunii przebojem były komputery. Z pewną obawą zaczęliśmy z nim rozmowę na temat prezentów, wyjaśniając, że nie podarujemy mu komputera teraz, ale przy jakiejś innej okazji. Wtedy przerwał i powiedział: „Ja naprawdę nie widzę żadnego związku pomiędzy Panem Jezusem i komputerem!”

Podobnie było z córką. Gdy zbliżała się Pierwsza Komunia sama, ku naszemu radosnemu zdziwieniu, powiedziała: „Tylko nie dawajcie mi żadnych prezentów! Przyjdzie do mnie Pan Jezus i to mi wystarczy!”

Jest teraz duży wybór prezentów o charakterze religijnym. Polecam film animowany o Dekalogu na DVD pt. „X Przykazań” (Edycja św. Pawła). Są w nim ciekawe i pełne humoru opowiadania o grupie dzieci, pokazujące realizację przykazań w życiu codziennym. Oglądamy ten film z dużą przyjemnością, dorośli też mogą się czegoś nauczyć. Jest też wiele pięknych religijnych książek dla dzieci, np. biskupa Antoniego Długosza; są płyty z piosenkami religijnymi (np. Arki Noego), nie mówiąc już o ogromnym wyborze różnych wydań Pisma Świętego.

Strój

Zwykle dziewczynki przywiązują dużą wagę do stroju, fryzury; po prostu chcą ładnie wyglądać. To zrozumiałe. To są małe kobiety, ale trzeba też im wyjaśnić, że strój ma charakter symboliczny, jak biała szatka w czasie chrztu. Tu biel też symbolizuje czystość dziecięcej duszy, do której przychodzi Pan Jezus. Najlepszym rozwiązaniem są tak zwane „stroje liturgiczne”, dostosowane do charakteru tej uroczystości.

Niestety wokół Pierwszej Komunii rozwija się cały biznes, różne firmy starają się na tym jak najwięcej zarobić  i wycisnąć z nas, rodziców, jak najwięcej pieniędzy. Nie dajmy się! Strój to spory wydatek. Nam udało się wykorzystać alby, które krążyły po rodzinie. Alby te teraz służą innym dzieciom.

Gdy mój mąż przystępował do Pierwszej Komunii w Belgii, w swoim rodzinnym kościele, to alby komunijne po prostu wypożyczało się w parafii. W ten sposób służyły kolejnym rocznikom dzieci. U nas takich wypożyczalni nie ma, ale może warto podpowiedzieć rodzicom, którzy już przeżyli tę uroczystość, aby sprawdzili, czy nie mają jeszcze gdzieś w szafach niepotrzebnych alb, które mogliby odstąpić tym, którzy ich potrzebują?

Uroczysta Eucharystia

Uroczystości tej towarzyszą zawsze silne emocje i duże wzruszenie. Z drugiej strony trudno nam, kobietom, zapomnieć o gościach, potrawach itp. Tego typu rozproszeń jest wiele. Trzeba starać się w czasie Eucharystii wyciszyć w sobie Martę i na wzór Marii obrać „najlepszą cząstkę”. Nie jest to proste, wiem z własnego doświadczenia, ale trzeba próbować!

W różnych parafiach różnie przebiega uroczysta Msza św. Każdy ma swoje oczekiwania, swoją wizję tej uroczystości. Nie da się zrealizować wszystkich postulatów. Warto na pewno rozmawiać
o oprawie uroczystości, starać się znaleźć wspólne rozwiązania, ale trzeba też zaakceptować, że coś będzie wyglądało inaczej niż sobie wymarzyliśmy. Nie zapominajmy, że najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.

Biały Tydzień

To szczególny czas łaski i warto o tym pamiętać, zwłaszcza gdy uczestniczenie w nim wymaga sporego wysiłku. Pamiętam, jak się  zdarzało, że wpadałam do domu po pracy, trzeba było „złapać” dziecko, doprowadzić je do porządku, ubrać w albę, zdążyć do kościoła. Czasem jest to trudne „przedsięwzięcie logistyczne”!

Dobrze jest wcześniej przemyśleć organizację  tego tygodnia. Może można zrezygnować z dodatkowych zajęć dzieci, które kolidowałyby z wieczorną Mszą św.? Warto zafundować sobie trochę spokoju, by jak najlepiej przeżyć ten wyjątkowy tydzień. Mieć czas, gdy już opadną pierwsze emocje, na wielkie i wdzięczne zdumienie nad tajemnicą Eucharystii a także na zachwyt własnym dzieckiem, które Pan Bóg napełnia Swoją Obecnością.

Bł. Elżbieta od Trójcy Świętej tak napisała do znajomej dziewczynki, która miała przystąpić do Pierwszej Komunii: „To Jego samego zobaczę w drogiej komunijnej dziewczynce, gdyż to nie tylko na parę chwil przychodzi On do niej, ale żeby pozostać tam na zawsze, dobrze o tym pamiętaj. A kiedy piękny dzień minie, powiedz sobie, że to się nie skończyło, ale że między Jezusem i Jego komunijną dziewczynką zaczyna się zjednoczenie, które ma być przedsmakiem nieba.” Biały Tydzień to też piękny czas tworzenia się wspólnoty pomiędzy rodzicami dzieci komunijnych, wspólnoty budowanej wokół Eucharystii.

Co dalej?

Muszę przyznać,  że najbardziej byłam wzruszona, gdy nasze dziecko już „na cywila”, po Białym Tygodniu, przystępowało razem z nami do komunii. I również dobrze pamiętam, że po mojej Pierwszej Komunii zrobiło to na mnie ogromne wrażenie, gdy tak zwyczajnie, razem z dorosłymi, uklękłam przy balaskach. Pamiętam, że miałam poczucie, że coś niezwykłego dopiero się zaczęło, że to dopiero początek. Pierwsza Komunia była piękną uroczystością, która się skończyła, ale Eucharystia stale będzie sprawowana, będzie można nadal przystępować do Stołu Pańskiego.

Po uroczystości Pierwszej Komunii, po Białym Tygodniu rodzice często stawiają sobie pytanie: co dalej? Jak dalej pielęgnować w dziecku miłość do Chrystusa i Eucharystii, jak pomagać mu wzrastać w wierze. W rozmowach ze znajomymi doszliśmy do wniosku, że najtrudniejsze zadanie jest dopiero przed nami: nauczyć dziecko żyć Eucharystią nie tylko od wielkiego święta.

Cypyright © Święty Zygmunt